ကုမၸဏီတုိ႔အေနျဖင့္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈအပုိင္း တြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရန္ စိတ္အားထက္သန္ၾကေသာ္ လည္း မိမိကုန္စည္ေရာင္းခ်ရာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ေစ်းကြက္မ်ားတြင္ အမွတ္တံဆိပ္ထူေထာင္ရန္ အတြက္ ကုန္က်စရိတ္ကုိ ေခၽြတာသုံးစြဲၾကသည္။
ထုိသုိ႔ ျဖစ္ရသည္မွာ ကုန္ရက်ဳိးမနပ္ဟု ယူဆျခင္းႏွင့္ အမ်ားက ကုိးစားယုံၾကည္သည့္ အမွတ္တံဆိပ္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိရန္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ရယူရျခင္း တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တုိယုိတာ၊ ဆုိနီ၊ ဆမ္ေဆာင္း အစရွိသည့္ အမွတ္တံဆိပ္တုိ႔သည္ ကမာၻလူသုံးကုန္ အမွတ္တံဆိပ္အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေအာင္ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ၾကာျမင့္ေအာင္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ ၾကရသည္။ အကုန္အက်လည္း မ်ားခဲ့ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ ႏုိင္ငံတကာအမွတ္တံဆိပ္အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိ ေအာင္ ပ်ဳိးေထာင္ရသည္မွာ ေရာင္းေစ်းႏႈန္း မေသ ခ်ာသည့္ ႏွစ္ရွည္ပင္ကုိ စုိက္ပ်ဳိးရသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေန ေပသည္။ သုိ႔ျဖစ္ေပရာ တ႐ုတ္ကုမၸဏီတုိ႔ ႏုိင္ငံ တကာ အမွတ္တံဆိပ္ ထူေထာင္ရန္အတြက္ ေႏွာင့္ ေႏွးခဲ့ၾကရသည္မွာ သဘာ၀က်ေပသည္။ ထူးထူး ျခားျခားအျဖစ္ Lenovo ႏွင့္ Haier တုိ႔သာ ေဖာက္ ထြက္ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။
မေရရာမေသခ်ာမႈမ်ား ျမင့္မားေနၿပီး ကုန္က် စရိတ္ႀကီးမားသည့္အျပင္ ေရရွည္ကာလတစ္ရပ္ကု ိ ျဖတ္သန္းၿပီးမွ ရရွိႏုိင္မည့္ ႏုိင္ငံတကာအမွတ္တံဆိပ္ ထူေထာင္ျခင္းကုိ ျပဳမည့္အစား ႏုိင္ငံတကာအမွတ္ တံဆိပ္အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီးသား အမွတ္တံဆိပ္ကုိ ၀ယ္ယူလုိက္ျခင္းက ျမန္ဆန္ထိေရာက္မႈရွိသည့္ အျပင္ ေရရာေသခ်ာေနသျဖင့္ ထုိသုိ႔ ၀ယ္ယူသည့္ နည္းလမ္းကုိ က်င့္သုံးလုိက္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရ သည္။ ထုိမဟာဗ်ဴဟာအရ ေငြေၾကး အခက္ႀကဳံေန ရေသာ အမွတ္တံဆိပ္မ်ားကုိ ၀ယ္ယူသိမ္းပုိက္ၾက သည္။ Volvo ႏွင့္ Weetabix တုိ႔သည္ ထင္ရွားသည့္ သာဓကမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။
ေဖာက္ထြက္ႏုိင္ခဲ့သူ
တ႐ုတ္ကုမၸဏီတုိ႔သည္ ေရရာေသခ်ာမွသာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကုိ ျပဳလုိၾကေပရာ အမ်ားစုသည္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈနည္းပညာႏွင့္ စက္ကိ္ရိယာပုိင္း၌ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံျဖစ္ၾကၿပီး ထုတ္လုပ္မႈစရိတ္ သက္သာ စြာျဖင့္ ထုတ္လုပ္ႏုိင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ားကုိ အသုံးျပဳ ကာ ရပ္တည္ၾကသည္။ အရည္အေသြးႏွင့္ သက္ သာမႈကို ခ်ိန္ထုိးသည့္အခါ သက္သာမႈကုိသာ ဂ႐ုမူ လုိက္ၾကျခင္းမ်ားပင္ ရွိ္ေနသည္။
သုိ႔ေသာ္ ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ အေျခအေနမွ လြန္ေျမာက္ႏုိင္ရန္ မိမိ၏ သာလြန္ေကာင္းမြန္မႈကုိ အသုံးျပဳကာ ေဖာက္ထြက္ႏုိင္ၾကသည့္ လုပ္ငန္းမ်ား လည္း ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။
၁၉၈၉ခုႏွစ္၌ ဟာမင္းလုိသည္ Hu Fong Industrial Companyကုိ္ ထူေထာင္ၿပီး ပလတ္ စတစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ကေလးကစားစရာမ်ား ကုိ ဒီဇုိင္းထုတ္ျခင္း၊ ထုတ္လုပ္ျခင္းႏွင့္ ေစ်းကြက္ တင္ျခင္းတုိ႔ လုပ္ကုိင္ခဲ့သည္။ ေဟာင္ေကာင္တြင္ ႐ုံးခ်ဳပ္ဖြင့္လွစ္ထားရွိၿပီး လုပ္ကုိင္ခဲ့ရာ၌ Gerber ႏွင့္ Disney ကဲ့သုိ႔ေသာ ကမာၻ႔အမွတ္တံဆိပ္မ်ားထံမွ အမွာစာမ်ား လက္ခံရယူကာ ထုတ္လုပ္ေပးခဲ့သည္။ သူ႔လုပ္ငန္းမွ ထုတ္လုပ္ေသာ ကုန္စည္တုိ႔ကုိ တ႐ုပ္ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္တြင္ ေရာင္းခ်ရာ၌ သူရရွိသည့္ ထုတ္လုပ္မႈစရိတ္ထက္ ေလးငါးဆျမင့္မားေသာ ေစ်း ႏႈန္းမ်ားျဖင့္ ေရာင္းခ်လ်က္ရွိသည္ကုိ ဟာမင္းလုိ သတိျပဳမိခဲ့သည္။ ထုိသုိ႔ေသာ ေစ်းႏႈန္းျဖင့္ ေရာင္းခ် လ်က္ရွိေသာ္လည္း ဟာမင္းလုိကုိ ၎တုိ႔က အၿမဲ ေစ်းဆစ္ၾကသည္။ ပုိမုိသက္သာေသာႏႈန္းထားျဖင့္ လုပ္ကုိင္ေပးရန္ ဖိအားေပးၾကသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ သူအတြက္ သိပ္မက်န္ေတာ့သည့္ အျဖစ္မ်ဳိးကုိ ႀကံဳ လာရသျဖင့္ ဟာမင္းဟုိသည္ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္ တံဆိပ္ျဖင့္ ကေလးသုံးပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ “ငါ့ကုိ နမ္း” ဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ အမည္ျဖစ္သည့္ ခ်င္ခ်င္၀ုိ ဟူေသာ အမည္အမွတ္ တံဆိပ္ျဖင့္ ထုတ္လုပ္ကာ တ႐ုတ္ျပည္တြင္း ေစ်း ကြက္ကုိ တင္သည္။ အျခား အာရွျပင္ပရွိႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ Kidsme အမည္ျဖင့္ တင္ပုိ႔ေရာင္းခ်သည္။
ဟာမင္းဟုိသည္ သူမ်ားထံမွ ရယူရေသာ ကန္ထ႐ုိက္အလုပ္မ်ားထံမွ ရရွိသည္ထက္ ကုိယ္ပုိင္ လုပ္ငန္းမွ ရရွိသည့္ ၀င္ေငြက သာရမည္ဟု ရည္မွန္း ခ်က္ထားရွိကာ လုပ္ကုိင္ခဲ့သည္။ ထုတ္လုပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားသည္ ႏုနယ္သည့္ ကေလးမ်ားအတြက္ ျဖစ္ေပရာ ျပည္ပေစ်းကြက္မ်ားတြင္ ေနရာရယူႏုိင္ ရန္အတြက္ အရည္အေသြးကုိ အထူးဂ႐ုစုိက္ကာ လုပ္ကုိင္ခဲ့ရေပသည္။ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ျပည့္၀ခဲ့ ၿပီး ႏုိင္ငံတကာေစ်းကြက္တြင္ အသိအမွတ္ျပဳခံရ သည့္ အမွတ္တံဆိပ္ကုိ ထူေထာင္ႏုိင္ခဲ့ေပသည္။
လိပ္လား ယုန္လား
ႏုိင္ငံတကာေစ်းကြက္မ်ားဆီသုိ႔ ေဖာက္ထြက္ ႏုိင္ေသာ အမွတ္တံဆိပ္သည္ အနည္းအက်ဥ္းမွ်သာ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ အမွတ္တံဆိပ္ထူေထာင္ရန္ အတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရန္ လက္တြန္႔ေနၾကရသည္။ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္၌ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေနသည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျပည္ပေစ်းကြက္မ်ားတြင္ မိမိတုိ႔ မည္သူမည္၀ါျဖစ္သည္ကုိ မသိသည့္ အျဖစ္ကုိ ရင္ ဆုိင္ရင္း ေစ်းကြက္တြင္ အမွတ္တံဆိပ္မ်ားေနရာမရ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကရသည္။
ထုိစိန္ေခၚမႈကုိ ေက်ာ္လႊားရန္အတြက္ ယြမ္ ဘီလ်ံခ်ီၿပီး အကုန္အက်ခံရမည္။ ‘ေစ်းေပါသည္’ ဟူ ေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ကုိ ‘အရည္အေသြးမေကာင္း’ ‘စိတ္ မခ်ရ’ ဟူသည့္ ပါးစပ္သတင္းတုိ႔က ေခ်ဖ်က္ပစ္ေန ၾကသည္ကုိ အရည္အေသြးေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ ၿပီး အဖတ္ဆယ္ခဲ့ၾကသူမ်ား ရွိေသာ္လည္း အမွတ္ တံဆိပ္တုိ႔သည္ ျပည္ပေစ်းကြက္တြင္ တုိးမေပါက္ခဲ့ ၾကေခ်။ တုိးတက္ျဖစ္ခြန္းမႈ အလြန္ပင္ ေႏွးေကြးေန ၾကေပရာ တ႐ုတ္ကုမၸဏီတုိ႔၏ လုပ္ကုိင္ပုံကုိၾကည့္ၿပီး ‘အာရွ လိပ္မ်ား’ ဟု အေျပာခံခဲ့ၾကရသည္။
ေႏွးေကြးေနရသည္ကုိ ျမန္ဆန္ေစရန္အတြက္ မဟာဗ်ဴဟာကုိ ေျပာင္းလဲက်င့္သုံးလုိက္ၿပီး ယုန္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေအာင္ လုပ္ကုိင္လုိက္ၾကသည္။ ထူေထာင္ၿပီးသား အမွတ္တံဆိပ္တုိ႔ကုိ ေငြထုပ္ပုိက္ ၿပီး လုိက္လံ၀ယ္ယူလုိက္ၾကသည္။
တ႐ုတ္မွ မဟာလုပ္ငန္းစုႀကီးတစ္ခုျဖစ္သည့္ ရွန္ဟုိင္းအေျခစုိက္ Fosun Group သည္ ကမာၻအႏွံ႕ အမွတ္တံဆိပ္ ေစ်း၀ယ္ထြက္ခဲ့ရာ၌ ျပင္သစ္မွ Club Med ကုိ ၂၀၁၃ခုႏွစ္ ေမလတြင္ ၀ယ္ယူခဲ့သည္။ ၀က္သားထုတ္လုပ္သည့္ လုပ္ငန္း Shuanghui သည္ နာမည္ရၿပီးသား Smithfield Foods ကုိ ၀ယ္ ယူရန္အတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၇ ဘီလ်ံျဖင့္ ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္။
ထုိသုိ႔ ယုန္လုိက်င့္ႀကံၿပီး ထူေထာင္ၿပီးသား အမွတ္တံတဆိပ္ကုိ လက္၀ယ္ရယူလုိက္ၿပီး႐ုံျဖင့္ ကိစၥ မၿပီးျပတ္ေသးေခ်။ အမွတ္တံဆိပ္ကုိ ဆက္ လက္ ထိန္းေပးထားတတ္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနေပေသး သည္။ တ႐ုတ္ကုမၸဏီတုိ႔သည္ ျပည္တြင္းအေတြ႕ အႀကံဳမ်ားတြင္ အမွတ္တံဆိပ္ ထူေထာင္ျခင္းႏွင့္ ထိန္းေပးထားျခင္းတုိ႔တြင္ အားနည္းၾကသည္။သုိ႔ျဖစ္ ရာ အကုိင္အတြယ္ မတတ္ပါက အမွတ္တံဆိပ္ တန္ဖုိး ထုိးက်သြားႏုိင္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ၀ယ္ယူၿပီး ခ်ိန္၌ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွသာ အသာလက္ပုိက္ၾကည့္ ရင္း ေလ့လာသင္ယူၾကသည္။
တ႐ုတ္ယာဥ္ လုပ္ငန္းစုႀကီး Geely သည္ ဆြီဒင္မွ ယာဥ္လုပ္ငန္း Volvo ကုိ ၀ယ္ယူၿပီးေသာ အခါ စီမံခန္႔ခြဲမႈကုိ ထဲထဲ၀င္၀င္ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကုိင္ ျခင္း မျပဳဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာသာ ေနသည္။ ၎၏ ၀ဘ္က္ဆုိဒ္တြင္လည္း Volvo အေၾကာင္းကုိအနည္း အက်ဥ္းမွ်သာ ေဖာ္ျပသည္။
ဂ်ပန္ကုမၸဏီအခ်ဳိ႕သည္ ကုန္စည္ ထုတ္လုပ္ ျဖန္႔ျဖဴးရာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေစ်းခ်ဳိျခင္း ဂုဏ္ပုဒ္ျဖင့္ လူသုံးမ်ားေအာင္ ျပဳခဲ့ၾကၿပီးေသာအခါ နာမည္ေကာင္း ရရွိေအာင္ လုပ္ကုိင္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ လမ္းေၾကာင္းျဖင့္ အိမ္သုံးအီလက္ထရြန္းနစ္ႏွင့္ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္ေသာ Haier ႏွင့္ Pearl River Piano တုိ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းကာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား ရယူႏုိင္ခဲ့သည္။ ဖက္ရွင္ႏွင့္ ဟုိတယ္လုပ္ငန္းကဲ့သုိ႔ ေသာ လူအဓိကက်သည့္ လုပ္ငန္းမ်ဳိးအဖုိ္႔မွာ ယခု လမ္းေၾကာင္းကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေခ်။
ဟုိတယ္လုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေသာ Wanda အေနျဖင့္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ေတာ္၌ ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ရွိ ဟုိတယ္ကုိ ဖြင့္လွစ္ေသာအခါ ၎၏အမည္ကုိ သုံး စြဲလွ်င္ အလုပ္ျဖစ္မည္မဟုတ္ေခ်။ ျပည္တြင္းရွိ ၎၏ဟုိတယ္မ်ားကုိပင္လွ်င္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိ ႏုိင္ငံ တကာအဆင့္ရွိ Sofitel ၏ လက္ထဲ ထည့္ေပးထား ရသည္။
ႏုိင္ငံတကာအမွတ္တံဆိပ္ရယူလုိၾကေသာ တ႐ုတ္လုပ္ငန္းစုႀကီးမ်ားသည္ ႏုိင္ငံပုိင္ကုမၸဏီႀကီး မ်ား ျဖစ္ေနျခင္းကလည္း အားနည္းခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေနသည္။ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္၌ ႏုိင္ငံပုိင္လုပ္ငန္း စုႀကီး ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ လုပ္ကုိင္ရ လြယ္ကူသည္။ ျပည္ပတြင္ ႏုိင္ငံပုိင္ကုမၸဏီျဖစ္ေနျခင္းသည္ စားသုံး သူတုိ႔ သေဘာေတြ႕သည့္ အခ်က္ မဟုတ္ေခ်။
ထုိသုိ႔ေသာ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ မျဖစ္ႏုိင္ေခ် မ်ား ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ကုိယ္ပုိင္အမွတ္တံဆိပ္ျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာတြင္ တြင္က်ယ္ႏုိင္ေရးမွာ မေရရာေသာ အိပ္မက္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္အားျဖင့္လည္း ၾကာျမင့္ ဖြယ္ရာ ရွိေနသည္။ တုိင္းျပည္၏ စီးပြားေရးတစ္ရပ္ လုံး အရွိန္အဟုန္မပ်က္ တုိးတက္ႀကီးထြားႏုိင္ေရးကုိ ထိန္းထားဖုိ႔အတြက္ ႏုိင္ငံတကာ အမွတ္တံဆိပ္မ်ား လက္၀ယ္ရရွိဖုိ႔က အေရးတႀကီး လုိအပ္ခ်က္ ျဖစ္ လာေနသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ေငြထုပ္ပုိက္၍ ႏုိင္ငံတကာ အမွတ္တံဆိပ္ ပုိင္ရွင္တုိ႔ကုိ ၀ယ္ယူသိမ္းပုိက္ျခင္းျဖင့္ အမွတ္တံဆိပ္ကုိ လက္၀ယ္ရရွိေအာင္ လုပ္ကုိ္င္ လ်က္ ရွိၾကေပသည္။ ။
