၁၉၆၀ မွာ စတန္းဖိုဒ္ တကၠသိုလ္ရဲ ႔ ပေရာဖက္ဆာ ေဝါတာ မစ္ရွယ္ နဲ႔ သူ႔အဖြဲ႔ဟာ စိတ္ပညာ ဆိုင္ရာ ေလ႔လာမွဳတစ္ခုကို စတင္ျပဳလုပ္ခဲ႔တယ္။
သူတို႔ဟာ ၅ ႏွစ္အရြယ္ ခေလး ၁၀၀ ခန္႔ကို စတင္စမ္းသပ္ခဲ႔တာ ျဖစ္တယ္။
သူတို႔ စမ္းသပ္မွဳဟာ Marshmallow Experiment လို႔လည္း နာမည္ေက်ာ္တယ္။
ပေရာဖက္ဆာ မစ္ရွယ္ နဲ႔ သူ႔ အဖြဲ႔ဟာ ခေလးေတြကို အခန္းတစ္ခုထဲမွာ တစ္ေယာက္ တစ္ခံုစီ ထိုင္ေစျပီး
သူတို႔ေရွ႔မွာ မာရွယ္ေမာ္လို(Marshmallow) လို႔ေခၚတဲ႔ ခေလးေတြ ၾကိဳက္တဲ႔ ဂ်ယ္လီ မုန္႔ တစ္ခုစီကို ထားခဲ႔ျပီး သူတို႔ရဲ ႔ စိတ္ခံႏိုင္ရည္ကို စမ္းသပ္တာျဖစ္တယ္။
ဆရာလုပ္တဲ႔သူက ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ၾကာရင္ ငါအခန္းထဲကို ျပန္လာခဲ႔မယ္။
ငါမျပန္လာခင္ အဲဒီ မုန္႔ကို စားလို႔ရတယ္။
မစားပဲ ငါျပန္လာတဲ႔ အထိ ေစာင္႔မယ္ ဆိုရင္ မစားဘဲ ေစာင္႔တဲ႔လူကို အဲဒီလိုမုန္႔ ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေပးမယ္။
ဆိုလိုတာက ေစာင္႔ႏိုင္တဲ႕လူက မုန္႔ ၂ ခု စားရမယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေပါ႔။
ေနာက္ျပီး ဥေရာပနဲ႔ အေမရိကမွ ခေလးေတြဟာ အဲဒီမုန္႔ကို အရမ္းၾကိဳက္ၾကတယ္။
ဆရာက အခန္းထဲထြက္ယံုရွိေသးတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႔ ခေလးေတြက ေကာက္စားလိုက္ၾကတယ္။
တခ်ိဳ႔ခေလးေတြက မုန္႔ကို လွည္႔ပတ္ နမ္းၾကည္႔တယ္။
တခ်ိဳ႔ က နည္းနည္းဖဲ႔စားၾကည္႔တယ္။
ကိုယ္အရမ္းၾကိဳက္တဲ႔ မုန္႔ဟာ ကိုယ္႔ေရွ႔မွာ ရွိေနျပီး စားလို႔လည္းရတယ္ မစားဘဲ ေစာင္႔ရင္ ေနာက္တစ္ခုလည္း လိုခ်င္တဲ႔ ဒိြဟ ဟာ ခေလးေတြကို အရမ္းစိတ္လွဳပ္ရွားေစတယ္။
၁၅ မိနစ္ ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ဟာ သူတို႔အတြက္ အရမ္းၾကာလြန္းတယ္။
၁၅ မိနစ္ မျပည္႔ခင္မွာပဲ ခေလးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ္႔ေရွ႔က မုန္႔ကို စားလိုက္ၾကတယ္တဲ႔။
အေရအတြက္ အနည္းငယ္ေသာ ခေလးေတြသာ ၁၅ မိနစ္ ျပည္႔ေအာင္ ေစာင္႔ႏိုင္ျပီး ေနာက္ထပ္မုန္႔ တစ္ခု စားၾကရတယ္တဲ႔။
တျခားကိစၥေတြကို အဲလိုပဲ သူတို႔စိတ္ကို စမ္းသပ္တယ္။
ဆရာခိုင္းတဲ႔ အတိုင္း ေစာင္႔ဆိုင္းတဲ႔ ခေလးေတြကို ဆရာက သူ႔ကတိ အတိုင္းမုန္႔ ၁ ခု ထပ္ေပးတယ္။
မေစာင္႔ႏိုင္တဲ႔ ခေလးေတြ ကေတာ႔ ပထမ တစ္ခုထဲနဲ႔ ေက်နပ္လိုက္ရတယ္။
အဲဒီ ေနာက္မွာ ပေရာဖက္ဆာ မစ္ရွယ္ က ခေလးေတြကို အခ်ိန္မျပည္႔ခင္ မုန္႔စားလိုက္တဲ႔ အဖြဲ႔နဲ႔ မုန္႔မစားပဲ ေစာင္႔တဲ႔အဖြဲ႔ ဆိုျပီး ဂရု နွစ္ဖြဲ႔ ခြဲလိုက္တယ္။
ပထမ မုန္႔စားလိုက္တဲ႔ အဖြဲ႔ကို ေရာင္စံုခဲတံေလးေတြေပးျပီး ပံုဆြဲခိုင္းတယ္။
ေကာင္းေကာင္းမဆြဲၾကဘူး။
ေနာက္ျပီး လွပတဲ႔ စေတကာ ပံုေလးေတြ ေရြးခိုင္းတယ္။ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ဘူး။
ဒုတိယ အဖြဲ႔ျဖစ္တဲ႔ မုန္႔မစားဘဲ ေစာင္႔တဲ႔ ခေလးေတြက ဆြဲခိုင္းတဲ႔ ပံုေတြကို အလွဆံုး ဆြဲၾကတယ္။
ေနာက္ျပီး သူတို႔ကို လွပတဲ႔ စေတကာ ပံုေလးေတြ ေရြးခိုင္းရာမွာ အေကာင္းဆံုး စေတကာ ပံုေလးေတြ ေရြးလာၾကတယ္။
ဒုတိယ အဖြဲ႔ဟာ ဆရာခိုင္းလိုက္တဲ႔ အတိုင္း စိတ္ရွည္ရွည္ ဇြဲနပဲ နဲ႔ လုပ္ႏိုင္တာ ေတြ႔ရတယ္။
The Power of Delayed Gratification
ျမန္မာလို ကုိယ္နားလည္လို ျပန္ရရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္မွဳေတြကို ေစာင္႔ဆိုင္းႏိုင္ျခင္း စြမ္းအား။
ဒါမွမဟုတ္ ဇိမ္အရင္မခံပဲ ေခတၱ ခဏ သည္းခံႏိုင္ျခင္းလို႔ အနည္းစပ္ဆံုး ျပန္ရပါမယ္။
ပန္းတိုင္မေရာက္ခင္ ဇိမ္ခံခ်င္ တဲ႔စိတ္ကို ထိမ္းခ်ဳပ္ျခင္း လို႔လဲ ေျပာလို႔ရပါတယ္။
ျမန္မာ စကားပံုေတြမွာ အသာမစံခင္ အနာခံတာေပါ႔။
တစ္ခုက ေနရိပ္အလာ ေနပူက ေစာင္႔ ဆိုသလိုမ်ိဳးေပါ႔။
အဲလိုနဲ႔ ဆႏၵကို ထိမ္းခ်ဳပ္ျပိး ေစာင္႔ႏိုင္တဲ႔ ခေလးေတြ ရဲ႔ ဦးေနွာက္ထဲမွာ ဆြဲမွတ္သြားတာက...
နံပတ္ (၁) ေစာင္႔ႏိုင္ရင္ ပိုျပီး အက်ိဳး ျဖစ္ထြန္းတယ္ လိုယံုၾကည္သြားတယ္။
နံပတ္ (၂) ငါဟာ ငါ႔ဆႏၵေတြကို ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္ စြမ္းရွိတယ္ ဆိုျပီး ယံုၾကည္မွဳရသြားတယ္။
အဲလိုနဲ႔ အဲဒီ ခေလး ႏွစ္ဖြဲ႔ ကို ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ ၄၀ ၾကာေအာင္ ေစာင္႔ၾကည္႔ ေလ႔လာတယ္။
ကိုယ္႔ရဲ ႔ ဆႏၵ နဲ႔ ခဏတာ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳကို မထိန္းသိမ္း ႏိုင္တဲ႔ ပထမ အဖြဲ႔က ခေလးေတြဟာ.. ေက်ာင္းက ေပးလိုက္တဲ႔ အိမ္စာေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ မလုပ္ဘူး ။
တီဗီၾကည္႔တယ္ ...အရင္ေဆာ႔တယ္... ျပီးမွ အိမ္စာေတြ ျဖစ္သလို လုပ္သြားတယ္။
တခ်ိ္ဳ႔ ကအိမ္စာေတာင္ မလုပ္ၾကဘူး။
အဲဒီအတြက္ သူတို႔ရ ဲ႔ အတန္းထဲက အဆင္႔ေတြ မေကာင္းၾကဖူး။
ကိုယ္႔ရဲ ႔ ခဏတာ အေပ်ာ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္တဲ႔ ဒုတိယ ခေလးေတြ အဖြဲ႔ဟာ ေက်ာင္းက ေပးလိုက္တဲ႔ အိမ္စာေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ အရင္လုပ္တယ္။
အိမ္စာေတြ လုပ္ျပီးမွ တီဗီၾကည္႔တယ္ ေဆာ႔တယ္။
အဲဒီအတြက္ အတန္းထဲမွာ သူ႔တို႔ရဲ ႔ အဆင္႔ေတြ ေကာင္းၾကတယ္။
ကိုယ္႔ရဲ႔ ခဏတာ အေပ်ာ္ကို မထိန္းသိမ္း ႏိုင္တဲ႔ ပထမ အဖြဲ႔က ခေလးေတြဟာ အရြယ္ေရာက္လာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အစားအေသာက္ အေနအထိုင္မွာလည္း ကိုယ္ၾကိဳက္တာေတြေရြးစားတယ္။
က်န္းမာေစမဲ႔ အစားအစာေရြးမစားဖူး။
ပံုမွန္ေလ႔က်င္႔ခန္း မလုပ္ပဲ ကိုယ္ၾကိဳက္ရာ ကိုယ္ေပ်ာ္ရာေတြခ်ည္းေရြး လုပ္တဲ႔အတြက္ အမ်ားစုက အဝလြန္ ေရာဂါေတြ ရၾကတယ္ က်န္းမာေရး မေကာင္းၾကဘူး။
ကိုယ္႔ရဲ ႔ ခဏတာ အေပ်ာ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္တဲ႔ ဒုတိယ ခေလး အဖြဲ႔ကေတာ႔ ကိုယ္႔ကို က်န္းမာေစမဲ႔ အစားအစာ ေရြးစားတယ္။
သင္႔တင္႔တဲ႔ ကိုယ္လက္လွဳပ္ရွားမွဳ လုပ္တဲ႔ အတြက္..အမ်ားစုဟာ က်န္းမာ သန္စြမ္းျပီး fit ျဖစ္ၾကတယ္တဲ႔။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ပထမ အဖြဲ႔ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ သူတို႔စိတ္ေက်နပ္စရာေတြ ခ်ည္းေ၇ြးလုပ္တယ္...
ျပီးမွ လုပ္ရမဲ႔ဟာကို မျဖစ္ညစ္က်ယ္ လုပ္တယ္။
အဲဒီအတြက္ စာသင္ခန္းမွာ အဆင္႔အျမဲႏိုမ္႔တယ္။ က်န္းမာမွဳ မရွိဘူး။
ေနာက္ဆံုး လုပ္ငန္းခြင္မွာပါ ေအာင္ျမင္မွဳမရပဲ သူမ်ားေအာက္က်ေနာက္က်ပဲ ေနရတာေတြ႔ရတယ္တဲ႔။
ဒုတိယ အဖြဲ႔ကေတာ႔ လုပ္သင္႔တာကို အရင္စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္တယ္။
ျပီးမွ စိတ္ပါလက္ပါ အနားယူတယ္။ ဇိမ္ခံတယ္။
ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစမဲ႔ အရာေတြ လုပ္တယ္။
အဲဒီအတြက္ စာသင္ခန္းမွာ အဆင္႔ျမင္႔ျမင္႔နဲ႔ ေအာင္တယ္။
က်န္းမာ သန္စြမ္းတယ္။ ေနာက္ဆံုး လုပ္ငန္းခြင္မွာပါ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ လုပ္ရသူ အၾကီးအကဲ ျဖစ္ျပီး ဘဝမွာပါ ေအာင္ျမင္မွဳရတယ္တဲ႔။
သူတို႔ရဲ ႔ ေတြ႔ရွိခ်က္ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ လုပ္သင္႔တာမလုပ္ပဲ ဇိမ္အရင္ခံဖို႔ စဥ္စားေနတဲ႔သူဟာ ဘဝမွာ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါဘူးတဲ႔။
လုပ္သင္႔တာကို အရင္လုပ္ျပီး ေနာက္မွ ဇိမ္ႏွစ္ဆ ခံတတ္တဲ႔ လူက ပိုျပီးေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါတယ္တဲ႔..။
ဒါေလးဖတ္မိျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ ကၽြန္ေတ္ာျပန္စမ္းစစ္ၾကည္႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဇိမ္အရင္ခံဖို႔ ၾကိဳးစားတတ္တဲ႔ သူဆိုတာ သြားေတြ႔ရတယ္။
ဒါေၾကာင္႔လဲ ကိုယ္႔ရြယ္တူေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႔က ကိုယ္႔ထက္ အရမ္းေအာင္ျမင္ေနျပီး ကၽြန္ေတ္ာက သူတို႔ေလာက္ ေအာင္ျမင္မွဳ မရေသးဘူး ဆိုတာ သြားေတြ႔ရတယ္။
ဒီေဆာင္းပါထဲမွာ ေဆာင္းပါးရွင္က ဆက္ေျပာထားတယ္။
ကိုယ္က အဲလိုလူမ်ိဳးဆိုလဲ ကိစၥမရွိပါဘူး စိတ္ပ်က္စရာမရွိပါဘူးတဲ႔ ေအာက္က ၄ ခ်က္အတိုင္း ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပင္ယူသြားလို႔ရပါတယ္တဲ႔။
နံပတ္ (၁) ကိုယ္ ဇိမ္အရင္ခံတတ္တဲ႔ အက်င္႔ကို ဒီေန႔က စျပီးျပင္ပါတဲ႔။ လြယ္ကူတဲ႔ ကိစၥက စလုပ္ပါတဲ႔။
နံပတ္ (၂) တစ္ေန႔မွာ ၁% ေလာက္ပဲ တိုးတက္ပါေစ... ကိစၥမရွိပါဘူးတဲ႔.. ဒါေပမဲ႔ ေန႔တိုင္းေတာ႔ တိုးတက္ေနပါေစတဲ႔။
နံပတ္ (၃) အဲဒီအက်င္႔ပ်က္သြားရင္ အသစ္ကျပန္စပါတဲ႔.. ကိုယ္႔မွာ အက်င္႔ မပါမခ်င္း တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ပါတဲ႔။
နံပတ္ (၄) ဇိမ္အရင္ခံခ်င္တဲ႔ စိတ္ဟာ အခ်ိန္ဆြဲတတ္တဲ႔ အေလ႔အက်င္႔နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းပါတဲ့။
ဒါေၾကာင္႔ လုပ္ရမဲ႔ ကိစၥ တစ္ခုကို ၂ မိနစ္ထက္ ေနာက္မက်ေစပဲ ျမန္ျမန္လုပ္ပါတဲ႔..။
ဒါေၾကာင္႔ စတန္းဖိုဒ္ တကၠသိုလ္ရဲ ႔ ပေရာဖက္ဆာ မစၥတာ မစ္ရွယ္ နဲ႔ သူ႔အဖြဲ႔ရဲ ႔ ႏွစ္ ၄၀ ေက်ာ္ၾကာ ေလ႔လာမွဳေတြ အရ ဘဝမွာေအာင္ျမင္ဖို႔ လိုအပ္ဆံုး အရည္အခ်င္းတစ္ခုက ဇိမ္အရင္မခံပါနဲ႔တဲ႔..။
လုပ္သင္႔လုပ္ထိုက္တာ အရင္လုပ္ျပီးမွ ဇိမ္ႏွစ္ဆ ခံပါတဲ႔..။
ဇိမ္ခံရတာခ်င္း အတူတူ ဘဝမွာလည္း ေအာင္ျမင္မယ္ ဇိမ္လည္း ႏွစ္ဆ ခံရမယ္ဆိုေတာ႔ အဲနည္းက ပိုမိုက္တာေပါ႔ ေနာ့...
Recommended for you-က်ရံႈး/ေအာင္ျမင္ရျခင္း အားလံုးရဲ႕ အေျဖက သင့္ဆီမွာပဲ ရွိတယ္!
Ref; James Clear's 40 Years of Stanford Research Found That People With This One Quality Are More Likely to Succeed
Credit; Original Writer
